Człowiek hubrystyczny

Szwedzkie kryminały autorzy Możliwość komentowania Człowiek hubrystyczny została wyłączona 148

Człowiek hubrystyczny

Człowiek hubrystyczny często nie uświadamia sobie tych skutków, nie zdaje sobie sprawy z tego, że jest sprawcą swojej samotności. Nie rozumie zależności między nierealistyczną samooceną a pasmem niepowodzeń osobistych. Kryzysy i katastrofy egzystencjalne. Autoportret człowieka hubrystycznego – podobnie jak wszelkie struktury zamknięte i dogmatyczne – jest odporny na fakty empiryczne. Człowiek ten nie wypracował sobie mechanizmów autokorekty, które pozwalałyby zmieniać wiedzę o sobie wraz ze zmianą własnej osobowości. Brak możliwości autokorekty – tak charakterystyczny dla systemów zamkniętych – powoduje stopniowy wzrost sprzeczności między obrazem osoby a osobą, będących źródłem kryzysów i katastrof egzystencjalnych (por. Greer, 1980).

Kryzysy te są cząstką ludzkiego losu. Można je podzielić na dwie kategorie. Do pierwszej należą kryzysy rozwojowe, które są powodowane przez zmiany biologiczne zachodzące w organizmie i które pojawiają się w określonych fazach rozwoju ontogenetycznego. Najbardziej znany jest kryzys występujący w okresie dojrzewania młodzieży. Do kategorii drugiej należą kryzysy aksydentalne ich źródeł należy szukać w zdarzeniach losowych, takich jak przewrót społeczny, choroba, zmiana kariery zawodowej czy małżeństwo. Te ostatnie przeżywają przede wszystkim ludzie dorośli, są one na tyle ważne, że zrodziła się specjalna teoria poświęcona temu te- 422 matowi.

W początkowym okresie badań uczeni i praktycy zwracali przede wszystkim uwagę na negatywne skutki kryzysów podkreślano, że zaburzają one czynności adaptacyjne jednostki, że wywołują depresję i stres, że mogą stać się przyczyną chorób psychicznych. Obecnie coraz częściej przedstawia się dane świadczące o pozytywnej roli kryzysu egzystencjalnego w życiu jednostki.

Author

Related Articles

Back to Top